Ας τα πάρουμε όλα απ' την αρχή.
Τα τρία - τέσσερα πρώτα χρονάκια δεν καταλαβαίνουμε και πολλά πράγματα, αλλά απολαμβάνουμε όλα αυτά που κάνουν οι μεγάλοι για μας και κάθε που έρχονται τα Χριστούγεννα νομίζουμε ότι κάτι πολύ σημαντικό θα συμβει.. Μέχρι τα 6 μας είμαστε σίγουροι ότι ο Άγιος Βασίλης ακούει τις ευχές μας και θα έρθει τα ξημερώματα να μας ξυπνήσει μ' ένα άγγιγμα στον ώμο και να αφήσει δίπλα στο κρεββατάκι μας τα παιχνίδια που του ζητήσαμε.Καλά ως εδώ. Τα δύσκολα αρχίζουν από δω και πέρα. Όταν ψιλιαστούμε ότι ο Άγιος Βασίλης είναι ο Σεργκέϊ ο υδραυλικός που απλά κάνει κάποια έξτρα μεροκάματα:
Μόλις εξοικιωθούμε μ' όλα τα παραπάνω η γιορτή γίνεται ζάχαρη. Πραγματικά για αρκετά χρόνια και μέχρι την ενηλικίωση μας την περιμένουμε πως και πως, γιατί σημαίνει πολλά πράγματα. Πρώτο και καλύτερο το κλείσιμο των σχολείων.
Στη συνέχεια ζητάμε από τους γονείς μας συνηδειτά πιά τα δώρα που μας αρέσουν, ο στολισμός του σπιτιού είναι πραγματικά διασκεδαστικός, όπως και τα κάλαντα τραγουδισμένα από τον Frank Sinatra και τον Elvis. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα φτάνουμε συνήθως μέχρι τα 18 μας και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Κάποιοι τυχαίνει τις μέρες των γιορτών να μείνουν μόνοι. Κάποιοι άλλοι έχουν χωρίσει πρόσφατα. Κάποιοι ίσως είναι απλά μοναχικοί και έχουν συνηθίσει έτσι και δεν τους πειράζει. Νομίζουν δηλαδή. Μόλις ανάψουν τα λαμπάκια στους δρόμους και βγουν τα χριστουγεννιάτικα στις βιτρίνες δημιουργείται η σύγχηση και ο πανικός.
Μπορεί να μη σε πειράζει να είσαι μόνος όλο το χρόνο, όχι όμως και τα Χριστούγεννα. Αυτό δεν αντέχεται.
Βλέπετε, το marketing της εποχής μας, δεν αποδέχεται τη μοναξιά για ένα βασικό λόγο. Η μοναξιά δεν καταναλώνει. Άντε το πολύ- πολύ να τα πιεί μόνη της. Έτσι η κοινωνία αντιμετωπίζει τον μόνο με οίκτο. Λες και είναι άρρωστος βαριά. Υπάρχει μάλιστα και μια κλισαρισμένη ερώτηση που πραγματικά μπορεί να σε στείλει στον ψυχίατρο. Αυτό δεν είναι άλλο από το "Που θα φας γαλοπούλα φέτος;"
Να γιατί πολύς κόσμος μισεί τη γαλοπούλα. Όχι επειδή το κρέας της είναι λίγο άνοστο όπως λένε, αλλά για αυτό που συμβολίζει.
Τι συμβολίζει; Μα φυσικά τη συνεύρεση. Λόγω βάρους (ζυγίζει 3-4 κιλά) πρέπει να έχεις κόσμο γύρω σου για να να φας γεμιστή γαλοπούλα. Αν δεν έχεις κανέναν την πάτησες. Ούτε ζωγραφιστό δεν θα το δεις το "πουλί" της γιορτής.
Εδώ λοιπόν ξαφνικά εμφανίζεται το Νηστικό Aρκούδι να δώσει τη λύση. Αφού έκατσα μαζί του στο σκοτεινό δωμάτιο με τα κυτάπια, τους τσελεμεντέδες, τις κουζίνες και τα σκεύη, καταλείξαμε σε μια μοναδική συνταγή. Μια γεμιστή γαλοπούλα για 1 άντε το πολύ 2 άτομα. Τη συνταγή την ονομάσαμε "Γαλοπούλα για ραγισμένες καρδιές" και σας την παρουσιάζουμε βήμα - βήμα για να την φτιάξετε όσοι την έχετε πραγματικά ανάγκη και όχι μόνο. Μπορούν να την δοκιμάσουν βέβαια κι όλοι οι άλλοι με τα μεγάλα τραπέζια και τον κόσμο, γιατί είναι νοστιμότατη.
Να γιατί πολύς κόσμος μισεί τη γαλοπούλα. Όχι επειδή το κρέας της είναι λίγο άνοστο όπως λένε, αλλά για αυτό που συμβολίζει.
Εγώ από την πλευρά μου λατρεύω τα Χριστούγεννα, αγαπάω όλα τα παιδάκια που μου χτυπάνε το κουδούνι για να μου πουν τα κάλαντα, δεν τους κλείνω ποτέ την πόρτα στα μούτρα συμβάλλοντας στην πρόωρη ενιλικίωσή τους λέγοντας ¨δώσαμε, δώσαμε" και προσπαθώ να ενδιαφερθώ για όσο περισσότερους συνανθρώπους μου είναι δυνατόν. Είτε γνωστούς είτε αγνώστους. Με λίγα λόγια All we need is Love που τραγουδούσαν και οι Beatles!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου