7 Φεβρουαρίου

Για οποιον δε γνωριζει σχετικα,η μερα αυτή κηρυχτηκε ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.
Μια αξιολογη πρωτοβουλια απο ανθρωπους που θελησαν να ξορκισουν τον φοβο,γραφοντας για αυτον,δειχνοντας οτι υπαρχουν λογοι να φοβασαι αλλα απο τη στιγμη που δεν ειμαστε μονοι,οι λογοι αυτοι γινονται λιγοτεροι.
Ειμαστε πολλοι,ειμαστε περισσοτεροι απο αυτους....

Οταν μοιραζομαστε τον φοβο μας,ο φοβος εξασθενιζει,ο φοβος παυει να αποτελει εμποδιο,καθιζηση,αναβλητικοτητα,ακινησια.
Εν ολιγοις,οταν δε δισταζεις να πεις σε καποιον οτι φοβασαι,τοτε ο φοβος ελαφραινει λιγο το βαρυ φορτιο του,γιατι διαπιστωνεις οτι κ ο διπλανος σου φοβαται εξισου.
Κ αυτο δεν ειναι απλως παρηγορια στον αρρωστο,αλλα μπορει να αποτελεσει το πρωτο βημα προς τη κατανοηση του Αλλου,
και η Κατανοηση μπορει να αποτελεσει το πρωτο βημα προς την Αλληλεγγυη,
και η Αλληλεγγυη μονο, ειναι αυτη που μπορει να εκμηδενισει τους φοβους,τις αγωνιες,τις ανησυχιες,
αρκει η Αλληλεγγυη να μη μεινει μονο μια κουφια λεξη,
που τη χρησιμοποιουμε ευκαιριακα,επειδη βρεθηκαμε κ εμεις σε δυσκολη κατασταση,
να μην ειναι η φωνη που ζηταει Αλληλεγυη απλως μια φωνη που ουσιαστικα ζηταει Βοηθεια,
η φωνη που ζηταει Βοηθεια ειναι παθητικη κ ως εκ τουτου,αναποτελεσματικη,
η φωνη που ζηταει Αλληλεγγυη και με τις πραξεις της αποδεικνυει το Αμφιδρομο της,
ειναι μια φωνη ενεργητικη,μια φωνη αποτελεσματικη,
μια φωνη που υψωνει εμποδια στην Εξουσια,μια φωνη που δε θα επιτρεψε στην Εξουσια να συνεχισει το βρωμικο παιχνιδακι της,το παιχνιδι του κοινωνικου αυτοματισμου,του ΜΙΣΗΘΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ,του ΖΗΣΕ ΚΙ ΑΣΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ.

Γιατι τωρα καταλαβαμε,πως αν ο Αλλος πεθανει,τοτε εμεις θα ειμαστε οι επομενοι.
Επομενως,φιλοι  κ συνοδοιποροι μεχρι τωρα στον δρομο της Υποκρισιας,
τωρα τελειωσαν ολα,και οι πλασματικες ευμαρειες,και τα ψεμματα που λεγαμε στους εαυτους μας,
και οι αυταπατες και ολα οσα πανω τους μεχρι τωρα στηριζομασταν.
Τωρα θα φανει τι πραγματικα ειμαστε και τι πραγματικα θελουμε,
τωρα θα φανει τι Αυριο θελουμε να ξημερωσει,
τωρα θα πιαστουμε χερι χερι-θελοντας και μη-και θα βαδισουμε προς το Αυριο,
ενα Αυριο που,ο,τι κ αν λενε,εμεις ειμαστε αυτοι που θα το δημιουργησουμε.

Βαρια λεξη το ΕΜΕΙΣ.Βαρια και δυσνοητη.Πως να χρησιμοποιησεις το ΕΜΕΙΣ απο τη στιγμη που δε ξερεις τι καπνο φουμαρει ο διπλανος σου.Απο τη στιγμη που δε κανεις τιποτα αλλο μεχρι σημερα απο το να τον κρατας σε αποσταση.
Τωρα μεταξυ μας,δεν εκανες κι ασχημα.Κοιτα τον πως φανατιζεται στα γηπεδα για μια κωλοομαδα,κοιτα τον πως εφαγε το παραμυθι της υπευθυνης κυβερνησης που θα αντιμετωπισει με στιβαροτητα τους λαθρομεταναστες,κοιτα τον με τι ευκολια κανει αλλεπαλληλα εχθρους οσους του υποδεικνυουν τα χουντοκαναλα,
-εχθρος ο γιατρος,εχθρος ο ταξιτζης,ο αγροτης,ο νταλικιερης,ο δικηγορος,ο οδηγος λεωφορειων,
εχθροι ολοι-
κοιτα τον πως φερεται στο δρομο,πως ειναι ετοιμος να πλακωθει στο ξυλο με αλλους οδηγους στα φαναρια,κοιτα τον με τι περηφανια φουσκωνει οταν βριζει τους γυφτοσκοπιανους,
κοιτα τον πως υπερασπιζεται τους ματατζηδες οταν ξυλοφορτωνουν τους διαδηλωτες,
τι ακρη να βρεις μαζι του,μα ποσο μαλακας ειναι;

Κοιτα κ τον αλλον,τον ουλτρα αριστερο,που ζει μες στη χλιδη και ειναι ετοιμος να κατακεραυνωσει απο καθεδρας τους ανθρωπους που ζουνε σε υποβαθμισμενες συνοικιες και τα εχουν βαλει με αυτους που θεωρουν οτι υποβαθμισαν τις γειτονιες τους,
κοιτα τον με τι ευκολια βγηκε να κραξει τα κομματα της Αριστερας που προσπαθησαν μεσα στον ακροδεξιο ορυμαγδο να κρατησει μια υπευθυνη και ψυχραιμη σταση,
κοιταξε τον ποσο θαραλλεα σπαει μια βιτρινα και ριχνει μια μολοτωφ κλανοντας τα αρχιδια του Καθεστωτος,ισχυροποιωντας το ειτε απο βλακεια ειτε συνειδητα,
κοιτα τον φαφλατα που εχει γνωμη για ολα,που επωαζει το αυγο του φιδιου με την UBER-αριστεροσυνη του,
κοιτα τον ποσο ευκολα κατατασσει στη Ακροδεξια τον ανθρωπο που οδυρεται επειδη του ανοιγουν καθε μερα το μαγαζι ξενες-κ Ελληνικες συμμοριες-και τον κατακλεβουν,

κοιτα τον μαλακα που κραζει ολη μερα τους δημοσιους υπαλληλους επειδη φθονει την εργασιακη τους ασφαλεια και νομιζει οτι αυτοι φταινε που δεν εχει δουλεια(και οχι οι αλητες στη Κυβερνηση που τον αντιμετωπιζουν σαν αριθμο και δεν του εξασφαλιζουν το συνταγματικα κατοχυρωμενο Δικαιωμα στην Εργασια),
κοιτα κ τον αλλον τον τρυπιο,που δε νιωθει τα προβληματα του προηγουμενου και απεργει εκ του ασφαλους,κανοντας μαυρη τη ζωη εκεινου που δε μπορει να απεργησει,
και απαιτει τη κατανοηση του Αλλου ενω ο ιδιος ουσιαστικα το μονο που επιθυμει ειναι η εξασφαλιση της δικης του οικονομικης σταθεροτητας,

κοιτα τις επαγγελματικες ταξεις τι ωραια απομονωνονται η μια απο την αλλην και η καθεμια βαραει το βιολι της αντι να ενωθουν ολοι μαζι κ να κηρυξουν τον πολεμο σε αυτον που τους πετσοκοβει,

κοιτα κ εμενα τον μαλακα ποσο λαικιστικα κραζει ολο τον κοσμο και μετα πεταει μια αυτοκριτικη παπαρια κ νομιζει οτι καθαρισε,

κοιτα ολους αυτους τους ασυνεννοητους και πες μου μετα,
σοβαρα,
πιστευεις οτι ολοι αυτοι μπορουν να συνεννοηθουν μεταξυ τους;Να συμφωνησουν στα βασικα,να αποτιναξουν το ζυγο,να παψουν να καταπινουν αμασητο το ΔΙΑΙΡΕΙ Κ ΒΑΣΙΛΕΥΕ;
Αυτοι;Οι οχυρωμενοι στις μικρες κ ασημαντες αληθειες τους που δεν εχουν καμια διαθεση να ριξουν κ ενα βλεφαρο στην Αληθεια των Αλλων;

Ξεκινησα αυτη την αναρτηση προσπαθωντας να νικησω τον φοβο,να προαγαγω την αλληλεγγυη,να ανακαλυψω αυτα που μας ενωνουν.Μεταξυ μας τωρα,μη κοροιδευομαστε,αυτα που μας ενωνουν ειναι λιγα κ αυτα που μας χωριζουν σχεδον ανυπερβλητα.
Αλλα,2 φρασεις εξακολουθουν να κρατανε το κλειδι του Αυριο.
Η μια ειναι το "σχεδον".Ειναι "σχεδον" ανυπερβλητα.Κ οπου υπαρχει "σχεδον",υπαρχει κι ελπιδα.
Και η δευτερη φραση,η σημαντικοτερη φραση,η φραση που μπορει να κανει το " ανυπερβλητα" να γκρεμιστει,
ειναι αυτη η μαγικη φραση που λεγεται "ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ"
Η αληθεια των αλλων ειναι αυτη που θα μας σωσει.Να γειρουμε πανω στην αληθεια των αλλων,να την ακουσουμε,να προβληματιστουμε,να επηρεαστουμε,να επηρεασουμε,
να συνθεσουμε.

Η αληθεια των αλλων ειναι αυτη που θα νικησει τον φοβο,των φοβο των αλλων,
τον δικο μας φοβο.

Θα φερει τη Κατανοηση.Και η Κατανοηση θα φερει την αλληλεγγυη.