Ήταν ένα απογευμα του 1995 όταν η μητέρα μου μου είπε "Σήμερα το βράδυ θα πάμε στο θέατρο δάσους να δούμε συναυλία"...Τότε ήμουν 5 χρονών αλλα γενικά οι δικοί μου με πήγαιναν σε διάφορες συνευλίες..όχι ότι καταλάβαινα και πολλά.....τελος πάντων....έφτασε το βράδυ...καθησαμε στις κερκίδες του θεατρου δάσους...και είδα έναν κύριο με μια κιθάρα και...μεγάλη μύτη να βγαίνει στη σκηνή...ακολούθησε ένας άλλο κύριος με γυαλιά λίγο γεματούλης...και ένας άλλος με λίγο πιο «άγριο ύφος»...αργότερα έμαθα ότι ήταν κάποιος Βασίλης Παπακωνσταντίνου, κάποιος Μαχαιρίτσας και κάποιος Τσακνής...απο εκείνο το βράδυ του ’95 ακολούθησαν πολλές τέτοιες συναυλίες....Πυξ Λαξ, Κατσιμιχαίοι,Σαββόπουλος κτλ κτλ...και έτσι έγινε η αρχή..το μικρόβιο μπήκε για τα καλά μέσα μου...και έτσι να ‘μαι τώρα, έχοντας φτάσει 20 χρονών και παραταύτα το μικρόβιο να παραμένει μέσα μου....
Ναι καλά καταλάβατε...θα μιλήσουμε για το ελληνικό ροκ. Δύο λέξεις πολλές ιστόριες. Σίγουρα πιστεύω οι περισσότεροι έχουμε.....περάσει μεγάλο κομμάτι της ζωής μας όπου κομμάτια της ελληνικής ροκ σκηνής μας συντρόφευαν σε πολλές καταστάσεις. Έρωτες, απογοητεύσεις, φιλίες, καλοκαίρια και πολλά άλλα. Πολλοί είναι εκείνοι που αμφιβάλλουν για τυ συνύπαρξη της λέξης ροκ με τη λέξη ελληνικό. Η ιστορία θέλω να πιστεύω έρχεται να τους διαψέυσει.
Πάμε βέβαια να πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
Τα πρώτα μοντέρνα συγκροτήματα που ακολουθούν τις «ξενικές» τάσεις εμφανίζονται στην αρχή της δεκαετίας του ’60. Συγκροτήματα όπως οι Forminx, οι Idols και οι Juniors αρχικά με αγγλόφωνο στίχο και στη συνέχεια με ελληνικό. Οι πρώτοι που έντυσαν τις συνθέσεις τους με ελληνικό στίχο ήταν οι Olympians. Γενικότερα τα συγκρότηματα εκείνης της δεκαετίας χαρακτηρίζονται ως pop (με την κυριολεκτική έννοια του όρου).
Στα τέλη της δεκατίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70 εμφανίστηκαν οι πρώτοι καλλιτέχνες/ συγκροτήματα που κινούνταν κάτω απο την ταμπέλα «ροκ». Μην ξεχνάμε ότι εκείνη η περίοδος ήταν αρκετά δυσκολη για την Ελλάδα πολτικά λόγω της χούντας και αργότερα της μεταπολίτευσης. Τα ονόματα των καλλιτεχνών που μπορούμε να αναφέρουμε είναι πολλά. Aphrodite’s child (Έλληνες που η περιοχή δράσης τους ήταν η Γαλλιά. Το 1968 με τη κυκλοφορία του “rain and tears” ψηφίστηκαν στη Γαλλία το δεύτερο δημοφιλέστερο συγκρότημα μετά τους Beatles!!!), Socrates Drank the Conium (ίσως το πιο σημαντικό ροκ συγκρότημα της Ελλάδας με την τριάδα Τουρκογιώργη, Σπάθα, Μπουκουβάλα), Poll (μάλλον το πιο δημοφιλές συγκρότημα εκείνης της εποχής. Το δίδυμο Τουρνά- Williams χαρίζει πολλές εμπορικές επιτυχίες όπως: Άνθρωπε αγάπα, Ήλιε μου), Νοστράδαμος (μπάντα με μικρή διάρκεια ζωής που είναι γνωστή για τον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1972, που περιλάμβανε κυρίως rock μπαλάντες), Πελόμα Μποκιού (το όνομα της μπάντας προήλθε απο τα αρχικά των επιθέτων κάθε μέλους. Μπάντα με σπουδαίους μουσικούς απο τους ποίους ξεχωρίζουν ο Βλάσης Μπονάτσος και Γιάννης Κιουρτσόγλου), Σπυριδούλα (ευρέως γνωστοί για τη συνεργασία τους με τον Παύλο Σιδηρόπουλο όπου μαζί το 1979 κυκλοφόρησαν τον δίσκο «Φλου»). Το 1974 ξεκινάει δισκογραφικά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τον δίσκο «Αγροτικά».Το 1974 ξεκίνησε και ο αντισυμβατικός Νικόλας Άσιμος με τις «παράνομες κασσέτες» και με συνεργασίες με Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Χάρις Αλεξίου.Επίσης πρέπει να αναφερθεί και το όνομα του Διονύση Σαββόπουλου ο οποίος είχε ξεκινήσει τη δράση του τη δεκαετία του 60.
Η δεκαετία του 1980 έρχεται για να φέρει πολλά νέα πράγματα στη ροκ σκηνή της χώρας. Εμφανίζονται καλλιτέχνες με αρκετή σατυρική διάθεση όπως ο Τζίμης Πανούσης με τις μουσικές ταξιαρχείες, ενω παράλληλα εμφανίζονται συγκροτήματα-σταθμοί για την ελληνική ροκ σκηνή.Το 1983 εμφανίζονται οι Last Drive με αρκετά σκληρό ήχο. Το ονομά τους έφτασε και στα αυτιά του εξωτερικού με πολύ καλές κριτικές. Απο τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης εμφανίζονται οι Τρύπες. Ιδρυτικά μέλη ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Γιώργος Καρράς. Το 1985 κυκλοφόρησε το κομμάτι «Ταξιδιάρα ψυχή» και τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι. Το 1985 δημιουργήθηκε απο τον Στέλιο Παπαιωάννου-Σαλβαδόρ το συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά και το 1987 κυκλοφόρησε ο πρώτος ομότιτλος δίσκος. Το όνομα τους το εμπνεύστηκαν απο ένα τραγούδι του Brian Eno, ενώ στον πρώτο τους δίσκο διασκεύασαν και το κομμάτι του συγκέκριμένου καλλιτέχνη “Third Uncle”. Το 1980 δημιουργήθηκαν οι Τερμίτες με αρχικό όνομα «P.L.J. Band» και το 1982 κυκλοφόρησαν ένα δισκο με την ονομασία «Armageddon» ο οποίος δεν είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Έτσι στράφηκαν στον ελληνικό στίχο και έγιναν τελικά μια απο τις πιο επιτυχημένες μπάντες του χώρου. Το 1985 επίσης εμφανίζονται και δυο αδέρφια απο την Αθήνα. Ο Χάρης και ο Πάνος. Το πρώτο μπαμ έγινε το 1982 όταν βραβέυτηκαν στους «μουσικούς αγώνες της Κέρκυρας», που είχε διοργανώσει ο (τεράστιος) Μάνος Χατζιδάκις, για το τραγούδι τους «Μια βραδιά στο λούκι». Απο τότε κατα την ταπεινή μου άποψη μεγαλούργησαν στο χώρου του «εντεχνου-ροκ» (έντεχνο....τι περίεργη ορολογία....τεσπα..άλλη φορά αυτά..). Δισκογραφικά κάνουν την εμφανισή τους και οι Φατμέ, ο Λάκης Παπαδόπουλος (ή αλλιώς «Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ») και ο πιο «ρομαντικός» Βαγγέλης Γερμανός. Παράλληλα ο Παύλος Σιδηρόπουλος συνεχίζει την πορεία του μαζί με τους «Απροσάρμοστους». Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι εκείνη τη δεκαετία ανθίζει και το ελληνικό punk με μπάντες όπως οι Panx Romana, η Γενιά του Χάους, Χάσμα κτλ. Στα τέλη της δεκαετίας αυτής έχουμε δυστυχώς και τον θάνατο του Νικόλα Άσιμου σε ηλικία μόλις 39 ετών.
Η δεκαετία του ’90 μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια απο τις πιο παραγωγικές για το ελληνικό ροκ, το οποίο μπορούμε να πούμε πλεον ότι έχει ωριμάσει. Πολλές μπάντες και καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’80 συνεχίζουν τη δράση τους (τρύπες, τερμιτες,κατσιμιχαίοι, μωρα στη φωτιά με άλλη σύνθεση κτλ), ενώ παράλληλα έρχονται νέα συγκροτήματα τα οποία δίνουν και νέα πνοή στο ελληνικό ροκ. Αρχικά να αναφερθώ στην προσωπική μου αδυναμία (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε...) τα Ξύλινα Σπαθιά. Δημιουργήθηκαν απο τον Παύλο Παυλίδη (είχε και το πέρασμα του απο τα Μωρά στη Φωτιά στον πρώτο τους δίσκο)μαζί με τον Βασίλη ΓΚουνταρούλη, τον Σταύρο Ρωσσόπουλο, τον Πάνο Τόλιο και τον Χρήστο Τσαπράζη το 1993 στην...Ξεσσαλονίκη και το ίδιο έτος κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο. Στις επόμενες κυκλοφορείες υοθέτησαν περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία και το πάντρεμα τους με τη ροκ μουσική ήταν κάτι μοναδικό. Κορυφαία στιγμή ίσως το support στους θρύλους Rolling stones το 1998. Εν συνεχεία έχουμε τους Πυξ Λαξ οι οποίοι εμφανίστηκαν στη δισκογραφία το 1990 με τον δίσκο «τι άλλο να πεις πιο απλά». Τα ιδρυτικά μέλη ήταν ο Μάνος Ξυδούς, ο Μπάμπης Στόκας και ο Φίλλιπος Πλιάτσικας οι οποίοι ,κατα τη διάρκεια της μουσικής τους πορείας, πλαισιώθηκαν απο πολλούς σπουδαίους μουσικούς. Μετά έχουμε ένα γκρουπ που κάποιος ή θα το λατρεύει ή θα το σιχαίνεται. Δεν νομίζω να υπάρχει μέση οδός (τουλάχιστον αυτό βλέπω απο τους περισσότερους ανθρώπους που ξέρω). Το γκρουπ αυτό είναι τα Διάφανα Κρίνα. Σχηματίστηκαν το 1991, η πρώτη τους κυκλοφορεία ήταν το 1994 με το single “Λιώνοντας μόνος/Κάτω απο το ηφαίστειο» ενώ το 1996 κυκλοφόρησε το ολοκληρωμένο ντεμπούτο τους «Έγινε η απώλεια συνήθεια μας». Χαρακτηριστικά τους είναι οι όχι τόσο «εύκολοι» στίχοι, η φωνή του Θάνου Ανεστόπουλου και οι πολύ όμορφες και γεμάτες ενορχηστρώσεις. Το 1994 εμφανίστηκαν δισκογραφικά και τα Υπόγεια Ρεύματα μια μπάντα που έγινε ευρύτερα γνωστή με το τραγούδι «Μ’αρέσει να μην λέω πολλά» , μπάντα η οποία γενικότερα είναι αρκετά υποτιμημένη. Και αφού μιλάμε για υποτιμημένες μπάντες δεν γινεται να μην αναφερθούμε και στα Πράσσειν Άλογα. Η μπάντα ξεκίνησε το 1996 απο τη θεσσαλονίκη με αρκετά σκληρό ήχο και μέχρι σήμερα (με αλλαγές στη σύνθεσή της) μετράει 5 δισκογραφικες κυκλοφορίες. Το πρόβλημα ποιο είναι..αν συνεχίσω έτσι δεν θα τελειώσω ποτέ....γι’αυτό θα συμπληρώσω τη δεκαετία του ’90 ονομαστικά για τις μπάντες χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν εκτιμώ το έργο και την συνεισφορά τους. Έτσι λοιπόν τη συγκεκριμένη δεκαετία έχουμε μπάντες όπως : Φόβοι του Πρίγκηπα, Magic de spell, Closer, Ενδελέχεια, Μπλε, Deus ex Machina, Lost Bodies, Stereo Nova και άλλες πολλές που αξίζουν να τις ψάξετε... Τέλος να πω πως η δεκαετία αυτή άρχισε δυσοίωνα καθως το 1990 έχουμε τον θάνατο του μεγάλου Παύλου. «Πρέζες υπάρχουν πολλές, η ηρωίνη όμως σκοτώνει» είχε πει κάποτε ο Παύλος. Και τελικά τον σκότωσε. Άφησε όμως τεράστια κληρονομιά πίσω του.
Και σιγά σιγά...φτάσαμε στο 2000. Δεκαετία παρακμής για το ελληνικό ροκ για πολλούς λόγους. Πολλές συγκροτήματα διαλύονται, άλλα δεν μπορούν να εκπληρώσουν προσδοκίες, άλλα δεν παίρνουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Επίσης είναι η δεκαετίας της «σόλο καριέρας». Πάμε λοιπόν. Το 2001 έχουμε το τέλος των αδερφών Κατσιμίχα και του συγκροτήματος Τρύπες.Το 2004 τελειώνουν και οι Πυξ Λαξ (μετά απο πολλές αποχαιρετηστήριες περιοδείες είναι η αλήθεια..). Το 2005 έρχονται οι τίτλοι τέλους και για τα Ξύλινα Σπαθιά. Το δρόμο διάλυσης ακολούθησαν και τα Διάφανα Κρίνα και οι Ενδελέχεια. Γενικά όπως καταλαβαίνεται..πολύ παρακμή. Ο Παύλος Παυλίδης και ο Γιάννης Αγγελάκας συνεχίζουν με προσωπική καριέρα και μάλιστα με πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Οι προσωπικές κυκλοφορίες του Φίλλιπου Πλιάτσικα και του Μπάμπη Στόκα κινούνται στη μετριότητα, ενώ του Μάνου Ξυδούς δεν βρίσκουν την ανάλογη απήχηση. Συνεχίζουν επίσης οι παλιοροκάδες Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας, Τσακνής κτλ αλλά οι κυκλοφορίες τους λογικό ειναι να φαντάζουν κουρασμένες πλεον. Στα τέλη των 00’s έχουμε δυο σημαντικά γεγονότα. Την επανένωση επι σκηνής του Χάρη και του Πάνου και τον θάνατο του Μάνου Ξυδούς. Τα δυο αυτά γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους καθώς η τελευταία live εμφάνιση του Μάνου είναι στη συναυλία επανένωσης των αδερφών Κατσιμίχα.
Αυτά ήταν λοιπόν. Μια ιστορική αναδρομή, για να μαθαίνουμε οι νέοι, και να θυμούνται οι παλιότεροι.Θέλω να ζητήσω συγγνώμη αν ξέχασα κάποιον μέσα στην αναδρομή. Δεν έγινε επίτηδες ένα μυαλό είναι αυτό, μέρα νύχτα. Σαν γενικό συμπέρασμα ένα πράγμα θέλω να πω...Το ελληνικό ροκ δεν πέθανε όπως πιστεύουν πολλοί. Το ελληνικό ροκ εμείς το σκοτώνουμε. Υπάρχουν εκεί έξω μπάντες που αξίζουν πολλά, Υπάρχει ταλέντο που περισσεύει και όχι δεν μιλάω για ορισμένες αστειότητες (ονόματα δεν λέμε υπολείψεις δεν θίγουμε........). Θα μπορούσα να κάτσω και να αραδιάσω ονόματα απο δέκα και βάλε μπάντες που μπορούν να προσφέρουν αλλά δεν το κάνω γιατί κάποιοι μπορεί να με κατηγορήσουν για προσωπικό συμφέρον και γιατί δεν είμαι εδώ για να παραδώσω μαθήματα γνώσης και ψαξίματος...όποιος θέλει βρίσκει....Ελπίζω να μην σας κούρασα και να απολαύσατε το άρθρο όσο εγώ που το έγραψα. Περιμένω τα σχόλια σας.
Rock on……..
thepandaall.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου