ΑΛΛΟ ΖΩΗ ΑΛΛΟ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΚΟΜΕΝΤΙ

«Πιστεύω να καταλαβαίνεις ότι μια χαρά κάνεις για πρωταγωνίστρια κομεντί», μου είπε η αδερφή μου βλέποντάς με να κλαίω με λυγμούς. Της πέταξα το μαξιλάρι και συνέχισα με την ησυχία μου. Το καταλάβαινα μια χαρά. Ένα μήνα πριν είχα ξεκινήσει τη διδακτορική μου διατριβή. Θέμα της, η θέση της γυναίκας στις ρομαντικές κωμωδίες του Χόλιγουντ. Και το αγόρι μου, που πάντα είχε ένα θέμα με το τέλειο timing φρόντισε να με χωρίσει μία εβδομάδα αργότερα.
Έγινα ένα μάτσο χάλια. Και δυστυχώς για μένα, ένα μάτσο χάλια που....
η κύρια απασχόλησή του τουλάχιστον για τον επόμενο ένα χρόνο (μη σας πω και δύο) θα ήταν να παρακολουθεί μέρα νύχτα όσες περισσότερες ερωτικές κομεντί μπορείτε να φανταστείτε. Ναι, αυτές, στις οποίες παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες, στο τέλος ο έρωτας θριαμβεύει, ο κούκλος παίρνει το κορίτσι και ζουν και οι δύο happily ever after… Τραγική ειρωνεία, έτσι;
Βέβαια, η ζωή μου δεν έμοιαζε και σε πολλά με αυτή μιας ηρωίδας ρομαντικής κομεντί. Για παράδειγμα, τότε θα ζύγιζα τουλάχιστον 10 κιλά λιγότερα, θα έμενα σε ένα τέλεια υπερεξοπλισμένο loft, και όχι στο ταπεινό μου δυαράκι, με έναν συμπαθέστατο gay συγκάτοικο, του οποίου η μόνη δουλειά στη ζωή θα ήταν να είναι ο φύλακας άγγελός μου και να με συμβουλεύει για το καλό μου.
Επίσης, μετά το χωρισμό μου, θα έβγαινα στα πιο μοδάτα εστιατόρια για φαγητό με τους φίλους μου, θα έκανα τζόκινγκ στο πάρκο και πιλάτες με εντατικούς ρυθμούς, και σίγουρα δεν θα έμενα μέσα στο σπίτι να κλαίω τη μοίρα μου. Και τότε, σαν άλλη Drew Barrymore ή Reese Witherspoon θα εμφανιζόταν εκείνος. Ένας άκαρδος και μισογύνης κούκλος, τον οποίο θα ερωτευόμουν κεραυνοβόλα, και σταδιακά θα τον έβαζα κι εκείνον στον ίσιο δρόμο. Και παράλληλα, και ο μισητός πρώην θα καταλάβαινε το μοιραίο λάθος του και θα ερχόταν πίσω να με διεκδικήσει με άγριες διαθέσεις. Κι εγώ, κυρά κι αρχόντισσα, θα παρακολουθούσα τα παλληκάρια να σφάζονται στα γόνατά μου, μη γνωρίζοντας ποιόν να διαλέξω…
Για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη, φυσικά. Και καθώς συνέχιζα με εντατικούς ρυθμούς την έρευνά μου, ξημεροβραδιαζόμενη πάνω από ρομαντικές κομεντί κάθε είδους, συνειδητοποίησα ότι σιγά σιγά άνοιγα όλο και περισσότερο τον εαυτό μου στην πιθανότητα να γνωρίσω τυχαία, κάπου στη μέση του δρόμου, τον άντρα των ονείρων μου. Μη γελάτε, δεν σας κάνω πλάκα. Απλά, γράφοντας για τις ρομαντικές κομεντί ένα μικρό κομμάτι μου ήλπιζε ότι θα μπορούσε και η δική μου ζωή να εξελιχθεί σε μία αντίστοιχη.
Βέβαια, είναι εύκολο να απορρίψεις τις ρομαντικές κομεντί ως χαζές, εύπεπτες ταινίες που απευθύνονται αποκλειστικά και μόνο στις γυναίκες. Υπάρχουν βέβαια άλλοι σοβαρότεροι λόγοι. Για παράδειγμα, γιατί αποτελούν βασικά κομμάτια της ποπ κουλτούρας, που προσπαθούν να επιβάλλουν στους θεατές τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς όμοιων με τους ήρωες τους. Και αυτοί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι έντονα σεξιστικοί και οπισθοδρομικοί.
Το δε γυμνό αποτελεί βασικό στοιχείο τους, ιδίως των αντρών. Σας αναφέρω ενδεικτικά τον Justin Long στο Going the Distance, τον Jake Gyllenhaal στο Love and Other Drugs, τον Ashton Kutcher στο No Strings Attached ή τον Justin Timberlake στο Friends With Benefits. Και ναι, συμφωνώ ότι το θέαμα είναι κάτι παραπάνω από απολαυστικό. Αλλά το να βλέπω τον γυμνό πωπό του Chris Evans στο What’s Your Number? πιο πολύ από τους β’ ρόλους, sorry, αλλά δεν είναι του γούστου μου. Α, και επίσης, δεν είναι απαραίτητο όλα τα αγόρια να έχουν six packs για τρίλιζα, και χωρίς κοιλιακούς μια χαρά γοητευτικοί είναι.
Τέλος, παρατήρησα ότι υπάρχει έντονη η τάση για προώθηση των κανονικών σχέσεων στις ταινίες. Το ευκαιριακό, απλό σεξ και οι open relationships κατακρίνονται, καθώς δεν μπορούν να σε οδηγήσουν στην ευτυχία. Όχι, πρέπει να έχεις κανονική σχέση για να είσαι εντάξει. Κι αυτό γιατί σεξ και αγάπη πάνε πακέτο, σύμφωνα με αυτές. Δεν με πιστεύετε; Δείτε το Νo Strings Attached ή το Friends With Benefits και τα ξαναλέμε…
Μπορεί να νομίζετε ότι παράγινα κυνική μέσω της ενασχόλησής μου με το θέμα, και ίσως αυτό να είναι αλήθεια. Αλλά πιστέψτε με, οι ρομαντικές κομεντί δεν παρουσιάζουν σε καμία περίπτωση την αγάπη και τον έρωτα όπως είναι. Γιατί σίγουρα η ζωή μιας γυναίκας δεν είναι άχρηστη χωρίς έναν άντρα, ούτε οι άντρες είναι οι λυσσασμένοι κυνηγοί που φοβούνται τη δέσμευση και θέλουν απλά να περ΄σουν την ώρα τους μαζί μας.
Παραλίγο να γίνει η ίδια μου η ζωή ρομαντική κομεντί, για να καταλάβω πόσο δυνατό είναι αυτό το είδος ταινιών. Και μπορώ να καταλάβω γιατί αρέσουν τόσο πολύ, παρά τα επιμέρους προβλήματά τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πραγματικά έγινα master του είδους, και όσο ειρωνικό και αν ακούγεται, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Να έκανα ας πούμε μια διατριβή για slasher films…

πηγή: marymary.gr